Projektant dążył do stworzenia „serwisu idealnego”, który
miał być bardziej funkcjonalny i łatwiejszy w produkcji. W 1962 roku w
Zakładzie Ceramiki i Szkła IWP spod ręki Tomaszewskiego wyszło sześć
prototypów, z czego tylko dwa – „Dorota” i „Ina” w 1964 roku zostały wdrożone
do produkcji w Zakładach Porcelany Stołowej Świt w Ćmielowie.
Serwisy nazwane imionami córek projektanta przeznaczone były dla 6 osób i składały się z imbryka, mlecznika, cukiernicy, filiżanek ze spodkiem oraz talerzyków deserowych. Były monochromatycznie szkliwione, czasem tylko ozdabiane delikatnymi kropeczkami. Ich nowatorska forma, inspirowana światem organicznym, jak na owe czasy, była wyjątkowym zjawiskiem na skalę światową. Projektant wykluczył w niej łatwo tłukące się, odstające elementy takie jak uszka, dziubki i pokrywki. Nowa forma pozwalała również na wygodne nalewanie z minimalnym obciążeniem dłoni. Ważnym aspektem nowego typu serwisu miała być łatwość w produkcji. Rozwiązanie Tomaszewskiego skracało jego produkcję do dwóch etapów. Co więcej zarówno dzbanki, cukiernice jak i filiżanki mogły być wykonywane z jednej formy odlewniczej, co obniżało znacznie koszty produkcji.
Serwis do kawy Dorota. Kolekcja prywatna. Tekst za stroną http://www.domzpomyslem.pl/polski-design/historia/serwisy-kawowe-dorota-i-ina,e225.html
