Wystawa „Światoobraz”
jest wynikiem współpracy pomiędzy członkami Koła Naukowego Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego
CZARNY KWADRAT oraz studentami Wydziału Sztuk Mediów warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Projekt realizowany jest pod patronatem Andy Rottenberg. Jego głównym celem jest promocja współczesnej
sztuki polskiej. Jest to również szansa na nawiązanie kontaktu pomiędzy
przyszłymi historykami sztuki i kuratorami a młodymi artystami, obu stronom
dająca możliwość praktycznego wykorzystania zdobytej w ramach studiów wiedzy.
Wystawę przygotowało dziewięciu kuratorów- debiutantów.
Każdy z nich odpowiedział
na jedno z naszych pytań.
1. Skąd pomysł na wystawę?
Ewa Kędziora: Zrodził się z potrzeby nawiązania
współpracy z dwoma środowiskami akademickimi. Wszyscy jesteśmy na czwartym roku
i myślimy, co dalej. Jest to próba wejścia w środowisko profesjonalistów, próba
zmierzenia się z praktyką oraz próba wyeksponowania młodych talentów.
2. Dlaczego to robicie?
Mateusz Bzówka: Jest to szansa dla nas – kuratorów.
Szansa na wypromowanie siebie i nowych nazwisk na rynku młodej polskiej sztuki.
3. Czy po wystawie pozostanie jakiś materiał,
wydawnictwo?
Ewelina Klećkowska: Zostanie wydany katalog, roześlemy
go do różnych instytucji i osób pomagających przy organizacji wystawy. Katalog
to namacalny ślad naszej pracy oraz zaangażowania. Prócz zdjęć nawiązujących do
twórczości artystów znajdą się tam również teksty teoretyczne na temat samej
wystawy.
4. Czemu pałac Branickich?
Karolina Weber: Centrum Warszawy – Centrum kultury.
Pałac przeznaczony do remontu kojarzy się z nieoszlifowanym diamentem. Ta
metafora dotyczy nas wszystkich – trzydziestu czterech zaangażowanych osób.
5. Jak wygląda praca w tak dużym gronie kuratorów?
Maria Pallado: Dziewięć osób to strasznie dużo. Na
szczęście udało nam się dobrze podzielić obowiązki, co sprawiło, że praca
upływała w świetnej atmosferze: szybko rozwiązywaliśmy kwestie sporne i
konflikty. Dzięki temu w ciągu kilku miesięcy staliśmy się „jednym ciałem
kuratorskim”!
6. Jak wyglądała współpraca ze studentami ASP?
Petra Skarupsky: Współpraca z artystami wiele mnie
nauczyła. Pomogła mi wypracować własny rytm pracy kuratorskiej, a także
pozwoliła stać się uczestnikiem procesu twórczego. Starałam się znaleźć
równowagę pomiędzy wspieraniem artysty a pozwoleniem mu na samodzielną
wypowiedź. Mam nadzieję, że się udało.
7. Co było najtrudniejsze w przygotowaniu wystawy?
Julia Harasimowicz: Nie będąc związanym z żadną
instytucją – pozyskiwanie funduszy. Dla większości z nas to było też pierwsze
spotkanie artysta – kurator, o kompromisie nie było mowy: musiał powstać
„produkt” zadowalający dwie osoby.
8. Na czym opiera się koncepcja wystawy?
Milena Soporowska: Koncepcja wystawy opiera się na
próbie reaktualizacji filozoficznego pojęcia „światoobrazu” w postaci dzieł
sztuki. Sztuka stanowi tu jedną z wielu dziedzin, która nie tylko może dokonać
jego wizualizacji, ale również stać się polem do jego krytycznego opracowania.
Chcieliśmy tym samym zainteresować trudną twórczością Heideggera nie tylko
samych studentów ASP, ale również przychodzącą na wystawę publiczność.
9. Co dalej, gdy projekt się skończy?
Magdalena Szary: Zyskaliśmy doświadczenie w
bezpośredniej pracy z artystami. Mam zamiar robić dalej wystawy
Kuratorzy: Mateusz Bzówka, Julia Harasimowicz, Ewa Kędziora, Ewelina Klećkowska, Maria Pallado, Petra Skarupsky, Milena Soporowska, Magdalena Szary, Karolina Weber
Artyści: Julia Andrzejewska, Karolina Bielawska, Józef Brzostek, Zuzanna Gąsiorowska, Joanna Gers, Magdalena Golba, Zuza Golińska, Stanisław Marcin Góralski, Mariusz Grabarski, Dorota Halicka, Zofia Jakubowska, Paulina Jędrzejczyk, Katarzyna Kosieradzka, Magdalena Łazarczyk, Beata Małyska, Michalina Ludmiła Musielak, Marla Agnieszka Nowakówna, Dorota Pabel, Adam Pietrzyk, Rafał Łukasz Renner, Julia Rościszewska, Monika Seyfried, Przemek Walczak, Justyna Wieczorek, Marianna Zadrożna
Pałac Branickich w Warszawie
30.05 – 8.06.2014
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz