Najnowszy projekt Przemka Dzienisa zbudowany został z 6 wielkoformatowych fotografii i dwóch projekcji wideo. Na trzech zdjęciach artysta przedstawił sylwetki młodych mężczyzn, ukazanych w zaaranżowanych sytuacjach, wizualizujących stan smutku, depresji i przygnębienia. Pomimo neutralności i sterylności białej przestrzeni fotograficznego studia, w którym wykonane zostały fotografie, poszczególne prace niosą w sobie silny ładunek emocjonalny.
Jak pisze Magdalena Wróblewska w tekście do katalogu ekspozycji: „Absurdalne konstrukcje ustanawiające relacje człowieka z przedmiotami, tanimi i zużytymi, jak kawałek paździerzowej płyty czy para damskich rajstop, przesycone są raczej atmosferą pustki i wyciszenia. Sprzyja temu minimalizm estetyki obrazu fotograficznego, jego jasna, zgaszona kolorystyka. Przede wszystkim uderza jednak brak jakiejkolwiek ekspresji postaci, o których trudno powiedzieć, czy są pogrążone w zadumie, czy trwają bezmyślne. Ich dystans i odmowa jakiegokolwiek kontaktu wprowadza stan lekkiej melancholii. Wycofane, zamknięte w sobie postaci paradoksalnie zostały bowiem skrępowane, obezwładnione lub przytłoczone przedmiotami, które same pozbawione są jakiejkolwiek mocy...” Przeciwwagę dla minimalistycznych zdjęć odnajdujemy w kolejnych fotografiach, ukazujących rzeźbiarskie obiekty, przypominające dłonie zawieszone tym razem w czarnej, nieokreślonej otchłani. Krótkie projekcje dopełniające fotograficzny zestaw koncentrują się na anomaliach ludzkiego wzroku. Za sprawą takiego zestawienia motywów, projekt Dzienisa oscyluje pomiędzy przeciwieństwami – bielą i czernią, górą i dołem, dotykiem i wzrokiem, konstruując zarazem melancholijną „nierozstrzygalność”.
Wernisaż 09.05.2012, godz. 19.00
Wystawa czynna od 10.05 do 24.06.2012
kurator: Witold Kanicki
tekst i zdjęcia dzięki uprzejmości artysty i galerii
1 komentarz:
Dawno nie było takiego artykułu. Bardzo fajny wpis.
Prześlij komentarz