Już jutro 12 kwietnia w Krakowie premiera interesującej wystawy grupowej artystów związanych z Krakowem „Powrót do domu”. Poprosiliśmy o krótką rozmowę o wystawie jej kuratora Dawida Radziszewskiego.
Jak udało Ci się namówić taki „zestaw” artystów do wzięcia udziału w wystawie? Czy zadecydował temat wystawy?
Z większością tych artystów pracowałem wcześniej, z częścią nie pracowałem, ale się znamy. Odbyłem 12 spotkać i wszyscy się zgodzili. Chciałem zrobić wystawę, która jest też podróżą w miejsca i historie, które mnie interesują. Bardzo lubię Kraków, mam tu rodzinę i przyjaciół, często tu przyjeżdżam, trochę się interesuję historią tego miasta. Zrobiłem w Krakowie kilka wystaw, ale chciałem zrobić coś co w większym niż mniejszym stopniu będzie dotyczyć tego miasta. Ten powrót do domu, nad ranem z Pięknego Psa czy innych tego typu miejsc jest w pewien sposób wspólnym doświadczeniem prawie wszystkich, których tu znam. Uczestnicy wystawy również go doświadczyli, ale w sumie zdecydowało co innego. Chciałem zrobić wystawę, z tymi z spośród artystów mieszkających tutaj, których najbardziej cenie.
Wszyscy artyści, którzy biorą udział mieszkają w Krakowie, albo mieszkali tam do niedawna. Agnieszka Polska i Janek Simon wyjechali kilka miesięcy temu do Warszawy. Ten tytułowy powrót do domu to taki, który odbywa się o 5 czy 6 rano, gdy spotyka się życie nocne z prozaiczną podróżą tramwajem do zakładów pracy. Miasto wtedy jest niemal puste, a na ulice wyjeżdżają polewaczki.
Rozmawiałeś z artystami? Czy Kraków jest dla nich domem, miejscem powrotów, towarzyskim centrum czy bardziej miejscem pracy, dostępem do instytucji kulturalnych, pracowni? Czy może jeszcze czymś innym?
Artyści mają dość ambiwalenty stosunek do tego miasta. Myślę, że przeważa takie poczucie bycia zakładnikiem tego miasta, w sumie jakoś tam się na ten Kraków narzeka, ale jednak ciężko się wyprowadzić. To jest troche inaczej niż w Poznaniu, gdzie mieszkałem przez prawie 10 lat, czy w Warszawie, gdzie mieszkam teraz. Jakoś stąd trudniej wyjechać. Mimo wszystko, to dobre miejsce do życia. Nie chce powtarzać obiegowych opinii o tym mieście, ale rzeczywiście jest tu wszędzie blisko, wszyscy mieszkają w centrum i ogólnie nie ma pośpiechu. Być może to, że jest tak przyjemnie sprawia, że nie dzieje się tu na polu sztuki tyle, co mogłoby się dziać, szczególnie w sektorze prywatnym. Środowisko sztuki jest tu też bardziej zwarte niż gdzie indziej i chyba dużo bardziej się lubią między sobą, niż w innych miastach.
Większość artystów, których zaprosiłem zajmuje się malarstwem. Myślę jednak, że szukanie wspólnego mianownika jest dość chybione. To co ich łączy, to fakt, że to świetnie artyści.
Ciekawe jest też miejsce gdzie będą pokazane te prace. Skąd pomysł na to miejsce?
Miejsce jest bardzo interesujące i pomimo tego, że to znajdujący się w niemal pod Wawel duży gmach, jest umiarkowanie rozpoznawalny w Krakowie. W XIX wieku było tam towarzystwo dobroczynności, przed towarzystwem był tam klasztor ss Koletek. Po wojnie mieściła się tam szkoła medyczna. Znajdująca się w budynku duża kaplica została przerobiona na sale gimnastyczną. Po 1989 roku była tam tymczasowa siedziba opery, a teraz budynek stoi pusty. Firma, która go kupiła zaproponowała Fundacji Sztuk Wizualnych realizację tam wystawy, a fundacja zaprosiła mnie do jej realizacji.
Wystawa w dawnym klasztorze ss. Koletek w Krakowie.
Wernisaż w piątek, 12 kwietnia, o godz. 20:30.
Artyści:
Rafał Bujnowski
Łukasz Jastrubczak
Tomasz Kowalski
Marcin Maciejowski
Bartek Materka
Krzysztof Mężyk
Mikołaj Moskal
Agnieszka Polska
Paweł Książek
Wilhelm Sasnal
Jane Simon
Jakub Julian Ziółkowski
Kurator: Dawid Radziszewski
Organizator: Fundacja Sztuk Wizualnych
Lokalizacja: Angel Wawel, ul. Koletek 12
Wystawa czynna: 13.04–5.05.2013, wt-pt: 15-19, sob-nd: 12-19
Wernisaż: piątek, 12.04.2013, g. 20:30
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz