Wilhelm Sasnal Superstar!

W czwartkowy wieczór w warszawskiej Zachęcie zrobiło się tłumnie. Do szatni wiła się długa kolejka, w salach „malarskich” spotkać można było całe grupki, przeważnie młodych, ludzi. Na spotkanie w Wilhelmem Sasnalem z okazji wystawy „Malarstwo polskie XXI wieku” przyszło sto kilkadziesiąt osób (ale może inny swiadek tego zdarzenia mnie poprawi). Wili przyjmowany był jak gwiazda pop – oblegany przez łowców autografów, musiał pozować do zdjęć na tle obrazów jak gwiazda telewizyjnego teleturnieju. Znosił to godnie. Na spotkaniu Wili odpowiadał na pytania siedząc skromnie w kucki pod ścianą z obrazami Grzegorza Sztwiertni. Odpowiadał na wszystkie pytania – i te mądrzejsze i te mniej mądre. Poniżej fragmenty wypowiedzi artysty.

„ASP w Krakowie to było świetne miejsce towarzyskie. Natomiast malarstwa się tam nie nauczyłem. Moje szczęście, że byłem w pracowni profesora Misiaka, który był dla mnie bardzo wyrozumiały i bronił mnie przed innymi profesorami. Ale ja nie oczekiwałem klepania po ramieniu” – o ASP w Krakowie.
„Grupa Ładnie to była grupa koleżeńska, sztuka była na drugim planie. Być może na początku można było znaleźć podobieństwa w tym, jak malowaliśmy. Ale potem każdy z nas poszedł w swoją stronę. Wszyscy byliśmy już zmęczeni tym, że jesteśmy rozpatrywani w kontekście Grupy Ładnie. Prawdopodobnie „Pismo we wtorek” to jest to, co zostanie po Grupie Ładnie” – o grupie Ładnie (Sasnal, Bujnowski, Maciejowski,Firek,Tomczyk).
„Wszystko mnie inspiruje, nie ma reguł – od czegoś banalnego do wydarzeń, które wszyscy przeżywamy. Materiały znajduję w gazetach, natrafiam na nie w Internecie, w dużej części przypadkowo. Jeśli jest w tym jakaś zasada, to jest brak zasady” – na pytanie o inspiracje.
„Ze współczesnych artystów bardzo ważny dla mnie był Andrzej Wróblewski, niejednoznaczny artysta, mocno uwikłany w historię. Z zagranicznych Rodney Graham” – na pytanie o ważnych artystów.

„Przez jakiś czas nie tytułowałem swoich obrazów. Dziś coraz częściej to robię. Dla mnie tytuł jest jakąś wskazówką, w jaki sposób mamy oglądać obraz, z czym go połączyć” – o tytułowaniu obrazów.
„Moje filmy to nie są klasycznie filmy. To coś pomiędzy filmem artystycznym, a teledyskiem – nawet bliżej teledysku. Teraz kręcę teledyski dla siebie” – o swoich pracach na taśmie filmowej.
„Muzyki słucham malując, żeby się pobudzić, działa na mnie tak jak kawa czy Red Bull. Nie przypominam sobie, bym malował pod wpływem muzyki” – o słuchaniu muzyki w pracowni.
„Zwykle wiem, kiedy obraz jest skończony. Jeżeli go zmieniam, to jest to zmiana radykalna – zamalowanie czy też zmycie farby. Czasami pięć razy podchodzę do jednego obrazu” – o skończonych obrazach.
Być może jestem teraz bardziej pewny siebie (...) czuję się naprawdę wolny, czuję dużą ulgę, że nie muszę „się wyrabiać”, jak dawniej (...) Jednocześnie staram się trzymać mocno ziemi, by mi woda sodowa nie uderzyła zbytnio do głowy” – na pytanie o dzisiejszą sytuację finansowo-artystyczną.
„Nie mam na ścianach w domu żadnych obrazów. Puste ściany” – na pytanie, jakie obrazy wiszą na ścianach w domu Wilego.
„Na pewno będą obrazy i filmy. Staram się dokonywać wyboru prac tuż przed wystawą, taki mam zwyczaj. Także jeszcze nie wiem, co pokażę na tej wystawie. Nie maluję pod konkretną wystawę” – o planowanej na jesień indywidualnej wystawie w Zachęcie.
„Nigdy nie miałem kontaktu z Saatchi. Nie widziałem wystawy, którą traktuję jako pokaz siły, że można mieć każdego malarza, że każdą pracę można kupić. Ale ani ja, ani galerie mnie reprezentujące nie miały kontaktu z tym panem” – o udziale w wystawie „Trimph of Painting” Charlesa Saatchiego w Londynie w 2004 i 2005 roku.
„Te rysunki już mnie nie śmieszyły. Dodatkowo nie wyrabiałem się, musiałem na konkretny dzień przygotować cztery-pięć rysunków na kolejny miesiąc, to była sytuacja, która mi nie odpowiadała, bo nie lubię pracować pod presją. Rozstaliśmy się z Przekrojem, można powiedzieć, za porozumieniem stron” – o zakończeniu współpracy z "Przekrojem"
„Nie piszę poezji” – na pytanie o to, czy oprócz filmów i obrazów tworzy także poezję. „Czuję się dobrze” – na pytanie, jak się czuje, biorąc udział w wystawie „Malarstwo polskie XXI wieku” w Zachęcie.

W przyszłym tygodniu opublikujemy komentarze Wilhelma Sasnala na temat swoich obrazów pokazanych na wystawie „Malarstwo polskie XXI wieku”. Zapraszamy!